وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ
از سخنان آن حضرت است
در ستم بنی امیّه
وَ اللّهِ لايَزالُونَ حَتّى لايَدَعُوا لِلّهِ مُحَرَّماً اِلاَّ اسْتَحَلُّوهُ،
به خدا قسم بنی امیه همواره ستم می نمایند تا از حرامهای خدا حرامی را باقی نگذارند مگر حلال کنند،
وَلا عَقْداً اِلاّ حَلُّوهُ. وَ حَتّى لايَبْقى بَيْتُ مَدَر وَلا وَبَر اِلاّ دَخَلَهُ
و پیمانی را رها ننمایند مگر بشکنند، و خانه ای از گل و خیمه ای از پشم نماند مگر اینکه ستمشان
ظُلْمُهُمْ، وَ نَزَلَ بِهِ عَيْثُهُمْ، وَ نَبا بِهِ سُوءُ رَعْيِهِمْ. وَحَتّى يَقُومَ الْباكِيانِ
وارد آن شود، و فسادشان آن خانه را فرا گیرد، و بدی رفتارشان اهل آن را پراکنده کند. تا آنجا که دو
يَبْكِيانِ: باك يَبْكى لِدينِهِ، وَ باك يَبْكى لِدُنْياهُ. وَ حَتّى تَكُونَ نُصْرَةُ
دسته بگریند: مردمی بر دینشان، و مردمی بر دنیایشان. کار به جایی رسد که دادخواهی
اَحَدِكُمْ مِنْ اَحَدِهِمْ كَنُصْرَةِ الْعَبْدِ مِنْ سَيِّدِهِ، اِذا شَهِدَ اَطاعَهُ،
یکی از شما از یکی از آنها همچون دادخواهی برده از ارباب شود، که در حضور ارباب اطاعتش نماید،
وَ اِذا غابَ اغْتابَهُ. وَ حَتّى يَكُونَ اَعْظَمَكُمْ فيها عَناءً اَحْسَنُكُمْ
و در غیاب او بدگویی کند. و تا جایی که بزرگترین شما در آن حکومت در تحمل سختی و رنج کسی است که
بِاللّهِ ظَنّاً. فَاِنْ اَتاكُمُ اللّهُ بِعافِيَة فَاقْبَلُوا، وَ اِنِ ابْتُليتُمْ
بیشترین حسن ظن را به خدا دارد. پس اگر خداوند عافیت عنایت کرد به دیده منّت دارید، و اگر دچار حادثه شدید
فَاصْبِرُوا، فَاِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقينَ.
صبر پیشه کنید، که عاقبت از آنِ پرهیزکاران است.